سایت طرفداران اساسینز کرید

در ادامه مطلب با بخش دوم مقاله زیبای اساسین کرید یونیتی از زاویه‌ای دیگر با ما همراه باشید و نظر خود را در باره این بازی به ما بگویید.

کنترل

ماموریت های Unity منحصرا بد نیستند. تنها مشکل آن‌‌ها بی‌‌مزگی و پیش‌پا افتاده بودنشان است. آنچه که این‌ها را بدتر می‌کند مشکلات کنترلی بازی است. همانند سایر بازی هایAssassin’s Creed، وحدت نیز از کنترل خودکار بهره می‌برد: می‌‌توانید باعث شوید Arno بدود، بپرد و یا بالا برود. همه‌ی این‌ها با فشردن «دکمه‌ی درست در زمان درست» امکان پذیر است. اگر اینکار را به موقع انجام دهید حسی فوق‌العاده خواهد بود که اجازه می‌دهد با بیشترین سرعت و کم‌ترین زحمت بام ساختمان‌های بزرگ پاریس را درنوردید، اما بارها پیش آمده هنگام شیرجه زدن به میان گاری کاه، آرنو خودش را به کشتن داده است. آرنو گرایش عجیبی به گیر کردن به میز و صندلی دارد، بیش از بیست ساعت کیش آدم‌کش را بازی کرده‌ام اما هنوز هم نمی‌توانم یک ضرب از پنجره به بیرون بپرم.

مساله‌ی کنترل در طی تعقیب و گریز مشکل‌ساز است و با کوچک‌ترین اشتباه ناچار هستید همه چیز را، از نو شروع کنید. Arno ممکن است استاد قتل عام اساسین باشد، اما با کوچک‌ترین خطایی کارش تمام است. فهرست عریض و طویلی از مشکلات کنترل به‌جان Unity افتاده است، برخی از مشکلات کیش آدم‌کُش: وحدت، ظاهری هستند: در بازی و هنگامی که از کنار افراد عبور می‌کنید متوجه می‌شوید که شخصیت‌ها از درون یکدیگر عبور می‌کنند. یک‌بار مردی را دیدم که بر یک درخت به‌دار-اش کشیده بودند و داشت برای ره‌گذرها دست تکان می‌داد. این Errorها هرچند خنده‌دار، اما واقعاً زننده هستند. هنگامی که در حال گشت و کنکاش در پاریس هستید، دیدن مردی شناور در هوا (سوار بر اسب نامریی) حال و هوای واقعی حضور در پاریس را از شما می‌گیرد. نمای شهر و سیل جمعیت نیز به نظر بر عمل‌کرد بازی تاثیری منفی دارد و با محدود شدن کادر Unity را مانند آشفته‌بازاری نشان می‌دهد. مساله‌ی دیگر مربوط به صداگذاری‌ است: به‌عنوان مثال، صدای صحبت شخصیت‌ها در مِی‌خانه آنقدر بلند بود که گمان کردم به Cutscene مهمی (صحنه‌ی قطع بازی) رسیده‌ام. آن‌قدر بلند داد می‌کشیدند که نفهمیدم از چه حرف می‌زنند.

Unity باعث می‌شود دلیل محبوبیت Assassin’s creed را به یاد بیاورم. لذت بالا رفتنِ ماهرانه از ساختمان‌های بزرگ و به پایان رساندن یک ماموریت ترور برای جایزه‌ای منحصر به فرد. اما این زیبایی‌ها باعث نمی‌شود که این بازی را متمایز از سری‌های پیشین قلمداد کرد. قرار گرفتن در پاریسی با فضای بیشتر برای سیر و سفر برتری محسوب نمی‌شود، Unity برای هواداران و خریداران‌اش ماموریت تازه‌ای به ارمغان نیاورده است.

شاید بتوان این مساله را عامل فرسودگی این سری دانست، از سال 2009 تا به امروز هر ساله بازی تازه ای از Assassin’s creed ارائه شده اما تمامی جوانب بازی از طراحی ماموریت‌ها تا داستان بازی همگی برگرفته از ایده‌ی سری‌های پیشین است. با بالاگرفتن این اشکالات بزرگ و کنترل‌ خسته‌کننده، آنچه که بر جای می‌ماند چیزی نیست جز پس رفت در سری‌ Assassin’s Creed.  یادتان باشد این نخستین بازی Assassin’s Creed ساخته شده‌ برای نسل جدید کنسول‌های بازی است تا ببینید که چه‌قدر اسباب تاسف است.

زنی که کیفش را دزدیده‌اند تقاضای کمک می‌کند و چون می‌دانید قرار است تعقیب و گریزی خسته کننده باشد، از کمک کردن امتناع می کنید!